ตามธรรมเนียมของคาเมนไรเดอร์ซีรีส์ครับ ที่จะมีการเร่งเนื้อหาเพื่อยกระดับให้เข้าสู่งบทต่อไป โดยจะเริ่มโฟกัสไปยัง “ประเด็นหลัก” ของเรื่อง ซึ่งตรงนี้ก็แล้วแต่ทีมงานว่าจะให้เป็นไปในทางไหน ระหว่างคลายปริศนาบางอย่างออก หรือเร่งปมที่มีให้ดูหนักยิ่งขึ้นไปกว่าเก่า
หากจำกันได้ ในเอ็กเซดจะให้ตัวละครบางตัวตาย และในบิลด์จะเริ่มจุดไฟสงครามระหว่างเขต นี่คือเหตุผลที่เราเรียกกันว่าเป็นการขยี้ปมเพื่อเข้าสู่ช่วงต่อไปอย่างน่าติดตามนั่นเอง (แถมเลือกช่วงเวลาพอดีอีกด้วยนะ ให้คนดูลงแดงต่อไปหลังจากประกาศงดปีใหม่ 1 สัปดาห์)
.
.
.
หากมองย้อนกลับไปนับตั้งแต่มีการฉายตอนแรก คาเมนไรเดอร์จิโอคือซีรีส์ที่เต็มไปด้วย “ความคาดหวัง” ของเหล่าผู้ชมที่อยากเห็นเนื้อหาโดนใจ รวมไปถึงการกลับมาของเหล่าเลเจนท์ไรเดอร์ที่พวกเขาชื่นชอบ ซึ่งทีมงานเองก็ตอบโจทย์สองข้อนี้ได้เป็นอย่างดีและน่าประทับใจสุด ๆ ครับ ก่อนจะปล่อยตอนที่ .5 ที่มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า 仮面ライダージオウ 補完計画 (แปลไทยขำ ๆ คงได้ประมาณ … คาเมนไรเดอร์จิโอ เติมเต็มความฮาเกรียนซ่าหลังฉาก) ออกมาเพื่อเฉลยปมบางอย่าง และคลายความสงสัยของแฟน ๆ ที่อาจจะเข้าใจผิดในบางเรื่องไป จนกลายเป็นว่านี่คือตอนที่คนเฝ้ารอชมมากกว่าเนื้อหาหลักอีกซะด้วยซ้ำ #ฮา
.
.
.
หากมองให้ลึกแล้ว นี่อาจจะเป็นผลงานที่ทีมสร้างตั้งใจจะปล่อยของทุกอย่างที่มีออกมาเพื่อเป็นการส่งท้ายยุคเฮเซ ทั้งในแง่การลงทุนตามตัวนักแสดงเก่ากลับมาปรากฏตัวอีกครั้ง หรือการเล่นกับประเด็นที่เชื่อมต่อกับเนื้อหาหลัก ซึ่งแฟนไรเดอร์ทุกคนต่างก็คาดหวังอยากจะให้เกิดขึ้นซักครั้งในโลกของไรเดอร์ที่สามารถข้ามกาลเวลาได้
แม้การเล่นในประเด็นนี้จะมีเงื่อนไขบางอย่างให้ผู้ชมต้องถกเถียงกันก็ตาม แต่ด้วยสไตล์ของทีมงานชุดนี้ที่มี ชิราคุระ ชินอิจิโร่ เป็นแกนหลัก พวกเนื้อหายิบย่อยต่าง ๆ จะถูกพูดถึงในครั้งเดียว และที่เหลือเป็นหน้าที่ของผู้ชมที่ต้องไปนั่งคิดกันต่อเอง
ยกตัวอย่างในประเด็นของไรด์วอชที่มีเงื่อนไขว่าโซวโกต้องย้อนเวลาเอากลับไปให้กับมือ หรือเรื่องของไทม์สล็อตที่แฟนบางคนตั้งข้อสงสัยว่าจะไปทับกับไทม์ไลน์ของเนื้อหาหลัก จนทำให้ดูสับสนไปหรือเปล่า? … ซึ่งปัญหาเหล่านี้จะถูกลบล้างไปด้วยเหตุผลในเรื่องของ “เส้นเวลา” ที่ตัวเนื้อหาได้สะท้อนออกมาแล้วว่ามันอาจจะเปลี่ยนแปลงได้เสมอ ง่าย ๆ ก็คือบางประเด็นอย่าไปเก็บเอามาคิดเลย ปวดหัวเปล่า ๆ เนอะ (ทีมงานคงอยากพูดแบบนี้ล่ะ)
.
.
.
มีส่วนที่รู้สึกขัดใจ แต่ก็เข้าใจทีมสร้างอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือ “ภาพจำ” ที่ TOEI ทำให้ผู้ชมรู้สึกสนุกไปกับเนื้อหาแบบเข้มข้นอย่างเอ็กเซดหรือบิลด์ แต่พอเข้าสู่โลกของจิโอแล้วเหมือนรถที่เหยียบเบรคจนลดความเร็วลงอย่างช้า ๆ เพราะถ้าหากเอาส่วนประกอบของเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการขายสินค้าออกไป ตอนที่ 1 – 14 มันจะเหลือประเด็นให้พูดถึงแค่นิดเดียว แต่ด้วยเหตุผลทางการตลาดที่องก์แรกจำเป็นต้องปล่อยสินค้าให้ได้ทุกตอน การดำเนินเรื่องเพื่อกระตุ้นยอดขายนั้นคือเป้าหมายหลักที่ต้องทำเป็นลำดับต้น ๆ ครับ
.
.
.
สำหรับผมแล้วจิโอในองก์ที่ 1 มันไม่ได้ดีและไม่ได้แย่ มันสนุก มันไฮป์ มันให้ความบันเทิงแบบตอบโจทย์ และเรียกเสียงกรี้ดจากแฟนเฮเซคาเมนไรเดอร์ได้เป็นอย่างดี
ทว่าเนื้อหาในส่วนแรกมันยังดูบอบบางจนหาสาระไม่ได้ จนดูต่างจากเรื่องก่อนหน้า แต่เพราะการมาถึงของตัวละครขวัญใจเทพซ่าอย่างดีเคด (จริง ๆ มาขายเข็มขัดนั่นล่ะ) ก็ทำให้เนื้อเรื่องถูกยกระดับเข้าสู่โซนสีเหลืองที่มีความเข้มข้นขึ้นมากกว่าแต่ก่อน และเปิดทางสู่องก์ที่สอง ซึ่งจะกล่าวถึงพัฒนาการของ โทคิวะ โซวโก แบบเต็ม ๆ ซักที
.
.
.
* ถ้าจำไม่ผิด ตอน .5 จะจบลงในตอนที่ 16.5 ครับ
** ผ่านไป 16 ตอน ใช้คนเขียนบทสองคน กับผู้กำกับอีก 6 คน โซวโกมันเผาตัวเองไปแล้วว่าที่คาแรคเตอร์เปลี่ยนเพราะผู้กำกับคนละคนนั่นล่ะ
