เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เชื่อว่าหลายๆคนคงวางแผนที่จะไปงาน Thailand Game Show ในวีคเอนด์นี้กัน แน่นอนว่าผมก็ด้วย และผมก็คงสนุกกับการเล่นเกมที่เปิดให้ทดลองเล่นและถ่ายรูปพริตตี้ในงานไปยาวๆ จนกระทั่ง… คืนวันศุกร์ จู่ๆ ผมก็ได้ข่าวว่ามีคนพบฮาราดะ อัตสึชิที่เดอะมอลล์บางกะปิ ซึ่งเขาคนนี้เป็นนักแสดงโทคุซัทสึไม่กี่คนที่เคยสวมบทบาทฮีโร่ทั้งในซีรีส์มาสค์ไรเดอร์และซูเปอร์เซนไท นั่นก็คือ ทัตสึมิ โช / โกกรีน จากขบวนการโกโกไฟว์ และ มิฮาระ ชูจิ / มาสค์ไรเดอร์เดลต้า จากมาสค์ไรเดอร์ไฟซ์
ตอนแรกก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิดว่ามาทำธุระส่วนตัวเหมือนคนอื่นๆกระมัง จนกระทั่งมีคนลงรูปที่ไปถ่ายกับพี่แกในกรุ๊ปทอล์คของ J-HERO ได้ใจความว่า ฮาราดะซังมาเปิดบูธขายอาหาร ในนามของร้านอาหารตัวเองที่เดอะมอลล์บางกะปิ แต่ถึงเขาจะมาออกงาน พบปะผู้คนก็เถอะ แต่เขาก็มาในฐานะเจ้าของร้านอาหาร เลยไม่กล้าจะไปทักทายในฐานะของแฟนโทคุซักเท่าไหร่ เพราะผมเคยได้ยินเรื่องของนักแสดงโทคุท่านหนึ่งที่เปิดกิจการร้านอาหารเหมือนกัน แต่เขากลับไม่ได้เอ็นจอยที่จะต้อนรับแฟนๆที่รู้จักเขาจากผลงานการแสดงเท่าไหร่(ซึ่งสิ่งที่เขาทำมันไม่ใช่เรื่องผิดหรอก มันเป็นความสบายใจของเจ้าตัว อย่าไปว่าเขาหยิ่งเลย) และเราก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวพร้อมให้แฟนๆโทคุเจอตัวมากน้อยขนาดไหน แต่พอเห็นในทวิตเตอร์ของฮาราดะซัง ที่เจ้าตัวได้ลงทุนขน CSM เดลต้าเกียร์มาตั้งหน้าบูธประหนึ่งแมวกวักแล้ว… โอเคครับ แสดงว่าเขาก็อยากมาเจอแฟนๆโทคุในประเทศไทยเหมือนกัน
หลังจากที่เสร็จภารกิจในงาน Thailand Game Show ผมก็ได้รีบเดินไปขึ้นเรือคลองแสนแสบ เพื่อเดินทางไปยังเดอะมอลล์บางกะปิทันที แต่ระหว่างนั้นผมก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ซื้อของฝากให้ฮาราดะซังเลย ดีที่ระหว่างเดินอยู่ในเซ็นทรัลเวิลด์ได้เจอกับร้านขายของฝากพอดี ซึ่งในร้านนั้นมีทุกอย่างที่ทัวร์จีนชอบซื้อกลับบ้าน ไม่ว่าจะเป็นสาหร่ายทอดชื่อดัง ผลิตภัณฑ์แปรรูปจากทุเรียน และอีกสารพัด พี่ๆแอดมินได้แนะนำให้ผมซื้อยาดมไปฝากเขาครับ ประจวบเหมาะกับที่นี่มียาดมส้มโอมือขายพอดี(เผื่อเด็กๆไม่รู้จัก ยาดมส้มโอมือเป็นยาดมตำรับโบราณของเจ้าจอม หม่อมราชวงศ์ สดับ ลดาวัลย์ ในรัชกาลที่ 5 ซึ่งตัวหลอดยาดมจะเป็นหลอดเหล็ก เมื่อก่อนเห็นญาติผู้ใหญ่ควักขึ้นมาดมแล้วรู้สึกว่ามันดูเฟี้ยวฟ้าวดีนะ) เลยซื้อให้เขาหลอดนึง และข้างๆสารพัดยาดมนั้นก็มีนมอัดเม็ดจิตรลดาวางอยู่พอดี(Recommend เลย ถ้าใครอยากจะหาซื้อของฝากจากไทยให้เพื่อนต่างชาติ เพราะเป็นนมอัดเม็ดที่ทำจากนมโคแท้ๆ และปรุงรสหวานด้วยน้ำตาลไอซ์ซิ่ง อร่อยถูกใจแน่นอน) เลยซื้อไปให้พี่แกด้วยซองนึง
เมื่อได้ของปุ๊บก็นั่งเรือคลองแสนแสบตรงไปยังเดอะมอลล์บางกะปิทันที งานที่ฮาราดะซังไปเปิดบูธนั้นเป็นงานที่จัดขึ้นโดยฮิโระซัง พิธีกรรายการสุโก้ยเจแปนนั่นเอง ในงานพี่แกก็จะไปรวบรวมร้านรวงต่างๆจากทั่วทุกสารทิศ(ล่ะมั้ง…) มาเปิดให้คนไทยได้อุดหนุนกันถึงเดอะมอลล์บางกะปิ ในส่วนร้านของฮาราดะซังนั้นมีชื่อว่า “G-Trip” ตั้งอยู่ที่ย่านอากาซากะของโตเกียว และเมนูแนะนำ(ที่ทางบูธเลือกมารังสรรค์ให้คนไทยทานในงาน จากเมนูทั้งหมดที่มีในร้าน)นั้นก็คือ หมูทอดราดซอสมิโซะ ที่มาทั้งแบบหมูทอดเพียวๆและแบบแซนด์วิช โดยราคานั้น… ถ้าเป็นหมูทอดอย่างเดียวจะมีสองไซส์ ไซส์เล็ก 200 บาท ไซส์ใหญ่ 320 บาท ส่วนแซนด์วิชสองชิ้น 200 บาท ถึงจะเป็นราคาที่แพงเอาเรื่องก็เถอะ แต่ดีที่ช่วงนั้นเงินเดือนเพิ่งออก เลยแบบ “ผมไม่เดือดร้อนเรื่องเงินครับ” จึงอยากที่จะอุดหนุนอาหารของฮาราดะซังอยู่แล้ว (จริงๆก็ควรต้องทำอย่างนั้นแหละ…)
ทันทีที่ผมมาถึงหน้าบูธ ผมพินิจพิเคราะห์แซนด์วิชที่ห่อด้วยฟลอยด์ ซึ่งตั้งอยู่ข้างหน้าไปสักพัก ก่อนที่พี่ลูกมือของฮาราดะซังจะทักผม เป็นการสื่อสารที่ทุลักทุเลเอามากๆ
“ฮาราดะซัง…” ผมถามหาเจ้าของร้าน
“อ้อ! Here…” เขาผายมือไปทางบูธตรงข้าม ที่พี่แกกำลังยืนอยู่
ระหว่างนั้น พี่ลูกมือของฮาราดะซังก็ได้พยายามเชียร์ให้ผมซื้อนู่นซื้อนี่มากมาย ทั้งสายรัดข้อมือของร้าน ไปจนถึงแซนด์วิช พร้อมกับบอก “อร่อย… อร่อย…” เป็นภาษาไทยย้ำผมไปอีก ถึงไม่ต้องบอกผมก็ซื้ออยู่แล้วครับ เลยจัดแซนด์วิชไปชุดนึง
พอฮาราดะซังกลับมา ผมก็ขอพี่แกถ่ายรูปและขอลายเซ็นตามระเบียบ ผมพูดคุยอะไรกับเขาได้ไม่มากเท่าไหร่ ด้วยกำแพงภาษา พอรับลายเซ็นจากฮาราดะซังปุ๊บ ผมก็ปลีกตัวไปรับประทานแซนด์วิชที่ซื้อมาตรงโต๊ะเยื้องๆบูธ ตอนแรกผมก็นึกว่ามันก็เป็นแซนด์วิชทงคัตสึ แบบที่กินเป็นประจำในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง แต่ของฮาราดะซังต้องอร่อยกว่าอยู่แล้ว พอผมกินเข้าไปปุ๊บ อื้มมมมม… เนื้อหมูแน่นมาก เกรดดีเลยทีเดียว ส่วนซอส มันแตกต่างจากที่เคยกิน…
(ซึ่งก็ต้องต่างกันอยู่แล้ว เพราะมันคือซอสมิโซะ ไม่ใช่ซอสทงคัตสึ ถามว่าต่างกันยังไง? ซอสทงคัตสึจะหวานออกเปรี้ยว ส่วนซอสมิโซะจะหวานออกเค็ม อันนี้ความเห็นผมนะ)
และอีกอย่างในตัวของแซนด์วิชที่ชอบมากก็คือ สลัดไข่ มันมีความนัวๆ ตัดกับรสเค็มของซอสมิโซะได้ดีเลย
พอกินเสร็จ ผมเดินกลับไปที่ร้าน เพื่อบอกฮาราดะซังว่า “อาหารฝีมือคุณอร่อยมากเลยครับ” เขาก็ยิ้มรับขอบคุณ จากนั้น ผมก็หยิบของฝากที่ซื้อมาให้พี่แก พร้อมกับแนะนำว่ามันคืออะไร? เท่าที่จะทำได้
“อันนี้… มิลค์แคปซูล (ทำนิ้วเหมือนคีบเม็ดอะไรบางอย่าง) คุณสามารถ… (ทำท่าเอานมอัดเม็ดเข้าปากแล้วเคี้ยว) โอเค๊?”
“อ้าๆๆ” ….เหมือนเขาจะเข้าใจนะ
“ส่วนอันนี้… อ่า… (ไม่รู้ว่ายาดมภาษาอังกฤษแปลว่าอะไร?) เอาไว้… ดม… (ทำท่าเหมือนดมยาดม)”
“อ๋อ… ดม โอเคๆ” …ระหว่างนั้น พี่ลูกมือคนนึงของฮาราดะซังก็ได้อธิบายวิธีใช้ยาดมเป็นภาษาญี่ปุ่น (สังเกตจากมือ)
เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับเขามากเท่าไหร่ ด้วยความที่ผมไม่เก่งภาษาญี่ปุ่นด้วยแหละนะ แต่ผมก็ดีใจครับที่ได้มาเจอกันในวันนี้ ฮาราดะซังมักจะต้อนรับผู้คนด้วยรอยยิ้มและอัธยาศัยที่ดีอยู่เสมอ และคิดว่าเขาก็คงดีใจเช่นกันที่ได้มาเจอกับแฟนคลับมากหน้าหลายตาขนาดนี้ ผมสังเกตหลายๆคนที่ไปเยือนที่บูธ บวกกับเช็คความเคลื่อนไหวจากในโซเชียล แทบไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรเลย ไม่มีใครรบกวนพี่แกขณะทำอาหาร ยืนรอให้พี่แกทำอาหารให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขอถ่ายรูป ขอลายเซ็น คาดว่าพี่แกคงประทับใจจนอาจจะไม่อยากกลับบ้านแน่ๆ
ส่วนการอินโทรดิวซ์ตัวเองในฐานะเถ้าแก่ร้านอาหาร ผมถือว่าประสบความสำเร็จนะ แฟนโทคุชาวไทยที่ได้ไปอุดหนุนพี่แกต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า หมูทอดสูตรของฮาราดะซังอร่อยมาก ขนาดไม่ใช่แฟนโทคุยังบอกเลยว่าอร่อย และคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปจริงๆ
ไว้มาใหม่อีกนะครับ 🙂
(สำหรับคนที่พลาด และกำลังจะไปโตเกียวพอดี ร้าน G-Trip ของฮาราดะซังนั้นสามารถมาได้ง่ายๆ โดยขึ้นรถไฟใต้ดินเมโทร สายกินซ่า(สีส้ม) หรือสายมารุโนจิ(สีแดง) มาลงที่สถานีอากาซากะ-มิตสึเกะ และเดินเข้าซอยไปสักพักก็จะถึงร้านแล้วครับ หรือจะเข้าไปดูทาง Google Map ก็สามารถคลิ๊กได้ที่นี่เลย)
(หรือจะกด Like เพจพี่แก เผื่ออยากติดตามข่าวสาร และดูว่ามีโปรโมชั่นอะไรบ้าง…)
